Atiy dag 3: muurschilderen

Vandaag is het dan eindelijk zover: Naomi kan aan haar muurschildering beginnen. De voorbereiding alleen al was een project op zich. Ze moest een stuk muur uitzoeken, en toen Anna en Naomi een goede plek gevonden hadden moest dat nog vlak gemaakt. De stukadoor zou dat in het weekend doen, maar die 'vergat' te komen, dus werd dat pas maandag. Gelukkig droogt alles hier razendsenl, maar nu wil Naomi toch echt aan de slag. Vrijdag gaan we per slot van rekening alweer verder. 

Maar oei, dan komt het Boliviaanse levensritme weer om de hoek kijken: soms zijn er dingen belangrijker dan gewoon werk. Er is in Nederland een dame overleden die de afgelopen 25 jaar ieder jaar drie maanden in Cochabamba was om als vrijwilliger mee te draaien bij Salomon Klein. Nel heet ze, dit jaar was ze heir nog, en ze is vrij plotseling ziek geworden en overleden. Op 85-jarige leeftijd weliswaar, maar het is een schok geweest voor iedereen hier, en vandaag gaan ze een herdenkingsmis houden bij Salomon Klein. Het spreekt voor zich, dat we daar eerst naartoe gaan. De pastor doet het heel goed, met de kinderen samen (drie keer oefenen hoe je een kruis slaat bijvoorbeeld), er zijn leuke liedjes en dansjes van de kinderen. Na afloop een colaatje en een empanada, en dan gaan we naar Atiy! Oh nee, Anna moet nog even een paar mensen spreken.... Maar dan gaan we naar Atiy! Tenminste.... even bellen naar het project of er wel verf is. Toch maar even nog langs de winkel voor de zekerheid.....

Uiteindelijk zijn we rond half twaalf bij Atiy, en Naomi gaat onmiddellijk aan de slag. Damaris wordt ook ingeschakeld om grote vlakken in te kleuren. Al snel blijkt dat het plan van Naomi minder tijd kost dan gedacht, dus keert de rust in de hoofden van de dames terug.

Als alle kinderen tegen half een aankomen is het even een uitdaging om ze bij de verf vandaan te houden en aan tafel te krijgen voor de lunch, maar ook dat lukt. Na het eten gaat Naomi voortvarend verder en aan het eind van de middag is de muurschildering zo goed als klaar. Er moet nog een penseel gekocht worden, zodat ze ook de details goed kan afwerken, maar morgen kan er een mooie foto gemaakt worden met alle kinderen erbij.

Anna had zich voorgenomen om donderdag met ons een dagje uit te gaan, maar eigenlijk hebben Naomi, Jonathan en Damaris daar helemaal niet zoveel zin in: we zien al zoveel in de vakantie, we vinden het veel leuker om nog een dag op het project te zijn met de kinderen. Aldus wordt besloten, en dan gaan we dus donderdag afscheid nemen. Met ijs, belooft Anna. Vanavond nemen we Anna mee uit eten. We hadden haar gevraagd mee te gaan naar Lago Titicaca, maar omdat ze eind augustus naar Nederland gaat lukt het haar niet om er drie dagen tussenuit te piepen. Plus dat ze ons nu een week op bezoek heeft en daarna komen Annemieke en Anko ook nog een poosje met hun gezin, omdat hun huisbaas hun huis tijdelijk voor zichzelf nodig heeft. In plaats van een paar dagen Titicaca samen uit eten gaan is dan wel het minste wat we kunnen doen. We gaan naar La Estancia, een goed grillrestaurant in de stad, waar we echt heeeeeeeerlijk eten. We slaan steil achterover van de porties vlees die we krijgen, en Jonathan, die nog net niet helemaal weer fit is, krijgt zijn Ojo de Bife (Rib Eye) dan ook niet op. Geen probleem, we nemen het in een doggy bag mee voor morgen! Damaris en Naomi laten het zich errug goed smaken en lusten zelfs nog een toetje. Moe en tevreden duiken we onze bedden in.