Atiy dag 5, laatste dag!

26 juli 2018 - Cochabamba, Bolivia

Gisteravond werd Damaris flink ziek: spugen en hoge koorts. Op tijd haar bed in met een paracetamol en er maar het beste van hopen. Intussen alvast een plan B bedenken voor het geval dit langer gaat duren, want officieel zouden we morgen naar La Paz vliegen. Maar Damaris tukt lekker het klokje rond en wordt aardig fit wakker. Dus we besluiten dat we met z'n vieren mee kunnen met Anna naar het project. Drie aan de klus en Damaris een beetje rondhangen en maar even zien wat er lukt. 

Zo gezegd, zo gedaan. Janine gaat wat kleine klusjes doen die nog liggen, Naomi legt de allerlaatste hand aan haar muurschildering en Jonathan houdt Neymar bezig met kletspraatjes en kaartspellen. Er lijkt niet veel te doen, dus de jongelui leggen kussens in het gras om lekker te gaan zonnen. Dan komt Anna terug van haar boodschappen, met in haar kielzog een vrachtwagentje met zand. Werk aan de winkel dus, want het zand moet naar de kas gekruid zodat de grond tussen de bedden met hydrocultuur wat gelijk gemaakt kan worden. Met drie kruiwagens en zes schoppen is het in no time weggewerkt. Dan gaan we naar de timmerman, om zaagsel te bietsen. Dat strooien we in het speelgedeelte, rondom de glijbanen, zodat de kinderen iets zachter landen dan op het harde zand. Een idee van Janine, maar wat geeft dat een stof zeg! Zachte landing in elk geval verzekerd, nu nog zien of het goed bevalt in gebruik. Janine ontdoet de fruitboompjes aan de onderkant van takken en dan is het alweer tijd voor de lunch. 

Geen klusjes? Dan gaan we zonnebaden.Diepzinnige gesprekken met NeymarKaartje leggen met NeymarZand scheppen voor in de kas

Opnieuw is het touwtrekken bij wie Naomi en Jonathan aan tafel zitten, en ook aan Damaris en Janine wordt flink gehangen (Aqui, aqui!). Na de lunch met z'n allen op de foto bij de muurschildering van Naomi en dan aan het werk bij de huiswerkbegeleiding. De middag vliegt om, en als snel is het tijd voor onze afscheidstractatie: ijsjes voor iedereen. Daarna wil Anna eigenlijk weg, maar dat gaat zomaar niet. Twee van de drie klasjes hebben een afscheidslied gemaakt, en we krijgen stapels tekeningen en briefjes. Natuurlijk moeten alle kinderen ook een knuffel, dus bijna een half uur later stappen we dan eindelijk bij Anna in de auto. Zelfs de moeders van de keuken komen een afscheidsknuffel geven en binden ons op het hart om snel terug te komen. Als we zeggen dat daar eerst voor gespaard moet worden kijken ze wat ongelovig: Nederlanders hebben toch geld genoeg?

Met zn allen op de foto bij de muurschildering van NaomiAan de lunchAfscheidslied door groep 5 en 6Uitgebreide afscheidsgroeten van de kinderen van Atiy: liedjes, knuffels, briefjes en mooie tekeningen.

Anna heeft nog een high tea, en wij bakken een patatje, pakken onze spullen in voor het vervolg van de reis en doen een spelletje. Morgen weer op pad, en dan is het afgelopen met de zomerse middagtemperaturen: in La Paz vriest het 's nachts 5 graden en overdag is het 15. Fris dus. We maken het onszelf maar even gemakkelijk: vliegen naar La Paz ipv de bus. Veeeel sneller! 

Foto’s

2 Reacties

  1. Thalia Albracht:
    27 juli 2018
    Wat fijn dat damaris weer een beetje is opgeknapt! Prachtig alle foto's en verhalen. Wat een avontuur!
  2. Zwaantje van Wijgerden-Benjamins:
    29 juli 2018
    Bij jullie is het af en toe rond de dertien graden, maar hier puft oma het dagelijks uit met een temparatuur van rond de dertig graden. Maar elk voordeel heeft zijn nadeel zou Johan Kruiff zeggen.