Jeeptour Salar de Uyuni, dag 2

16 juli 2018 - Salar De Uyuni, Bolivia

Opnieuw ontbijt om zeven uur en om half acht spullen opladen op de jeep. We hebben in ons basic verblijf (geen warm water, een stopcontact per kamer, geen verwarming) best goed geslapen, en in onze slaapzakken onder vijf dekens heeft ook niemand het koud gehad. In onze winterjassen aan het ontbijt en daarna wanten aan en chulos op totdat de zon alles een beetje heeft opgewarmd. 's Nachts vriest het een graad of vijf, zes en overdag is het tussen de 15 en 20 graden. Voor een Nederlander valt dat natuurlijk reuze mee, mits de verwarming binnen het goed doet en je een warme douche hebt. Dus het is gewoon pittig koud. Naomi en Janine hebben allebei last van hoogteziekte en Janine waarschijnlijk ook van de gluten in de soep de avond ervoor. We gaan proberen ons met ibuprofen alleen te redden, want de hoogteziekte pillen zijn een soort plaspillen en we moeten nu al zo vaak plassen. Niet zo'n slimme keus blijkt later, want we gaan nog verder stijgen tot 5000 meter, dus in de loop van de dag wordt Janine echt hartstikke beroerd. Maar in de ochtend zijn we nog vol goede moed. Jonathan en Naomi helpen de jeep vol te laden en dan gaan we.

Ons oplaadstation: handig zon powercube als je maar een stopcontact hebt.

Warm ingepakt voor vertrek op dag 2 van de jeeptourElvis helpen de bagage op de jeep te laden

De route is echt prachtig. We rijden langs verschillende meren, laguna's. Die hebben allemaal verschillende eigenschappen door de verschillende mineralen die erin zitten. Eerst komen we langs een 'stinkmeer', met zwavel en borax, en een 'zeepmeer', met een mineraal dat als basis voor zeep dient en een natuurlijke ontvetter is. Het eerste meer laten we snel achter ons, want de rotte eierenlucht komt ons tegemoet, ondanks dat het koud is. Bij het tweede meer kijken we eens rustig rond, grappig om te zien hoe de 'zeepmineralen' samengeklonterd zijn tot een soort ijsbergje. Het meer daarna is echt bijzonder, hier zijn warmwaterbronnen en er zijn thermaalbaden aangelegd. Daar maken we dankbaar gebruik van. Het warme water voelt even bijna te heet met 40 graden, maar dat went snel. Daarna snel in de kou afdrogen en aankleden en wat zit je dan heerlijk gloeierig weer in de auto. Jonathan spot hier onze eerste flamingo! Als we verder rijden legt Elvis uit hoe het volgende meer, de laguna verde, van kleur verandert als de wind erop staat en de arsenicum en koper in het meer met elkaar reageren en een raar soort groene kleur geven. Helaas is het hartstikke windstil als we bij het meer komen, en na een poosje wachten (en mooie foto's) rijden we weer terug naar de thermaalbaden, waar Miguelina onze lunch klaarmaakt. Hoogte: 4400 meter. Na de lunch stijgen we naar 5000 meter, waar we geysers kunnen bekijken. Hier opnieuw rotte eieren lucht vanwege de zwavel en Janine en Naomi vinden het allemaal niet grappig. Na een paar plichtmatige foto's zitten we in no time weer in de auto. De laatste en volgende stop is echt geweldig gaaf: de laguna colorada is een meer dat micro-organismen bevat. Deze kleuren niet alleen het water rood, maar geven ook de flamingo's die de beestjes eten hun felroze verenpak. Hier zitten we een hele poos aan de rand van het meer, in de hoop de vogels van dichtbij te kunnen fotograferen. Jullie snappen, daar slaagt Freek het beste in van allemaal.... Als we weer in de auto stappen krijgen Naomi en Janine wat cocablaadjes van Elvis, in de hoop dat dat helpt tegen hoogteziekte. Het helpt een beetje, maar niet erg veel, dus we zijn blij dat we tegen half zes landen in ons tweede hostal. Met een mooiere kamer en meer faciliteiten zoals een kacheltje in de eetruimte. Janine gaat eerst liggen terwijl de jeugd helpt uitladen en de slaapspullen in orde maakt.

Theemaalbaden op de Salar, op 440 meter hoogteFlamingo’s in Laguna Colorado, filmpjeFlamingo’s in de Laguna coloradaOns hostel dag 2, van buitenHostel dag twee, binnen.Hostel dag 2, nog eens van binnen

Foto’s